Autorsko veče prof. dr Kornelija Kvasa održano je pred podgoričkom publikom u Knjižari Matice srpske – Društva članova u Crnoj Gori, u Podgorici. Razgovor sa Kvasom vodio je doc. dr Goran Radonjić koji se osvrnuo na Kvasova djela „Poetika i istina” i „Granice realizma”.
-U pitanju su stručne knjige namijenjene prije svega studentima i veoma su korisne za predavanja, ali i bilo kome ko se zanima za književnost i uopšte pitanja umjetnosti jer se zapravo pokazuje da su to pitanja koja se iznova postavljaju još od antike i tiču se tog opšteg statusa umjetnosti na jednoj i odnosa istine i fikcionalnosti na drugoj strani. U pogovoru knjige „Granice realizma” kaže se da ona podsjeća na knjigu „Realizam bez obala” jednog francuskog autora. Međutim, mene je asocirala na knjigu Umberta Eka „Granice tumačenja” - kazao je doc. dr Goran Radonjić, ističući da „Granice relizma” podrazumijevaju relizam kao nešto što je nadistorijsko.
-Uvijek se postavlja pitanje progresa, modernosti i savremenosti. Zašto bi neko danas izučavao teoretičare i filozofe koji su stvarali prije više od dvije hiljade godina. Pitanje progresa je devetnaestovjekovna kategorija i ona je zapravo u mnogome promijenila ljudsku svijest u načinu razmišljanja u nekakvim univerzalnim kategorijama, pa i o umjetnosti i književnosti. Zapravo u smislu dostignuća i vrijednosti tih ideja antička misao i dalje je na vrhuncu. Moglo bi se reći da čitava književna i književno-teorijska tradicija počiva na dva stuba: jedan je Platon, drugi je Aristotel i eventualno kombinacija tih ideja - kazao je Kornelije Kvas. On je pojasnio da je samo ona tradicija koja na savremena pitanja može da da odgovore i jeste živa i životvorna.
-Mi se u prošla vremena ne možemo vratiti u punoj mjeri, ali to možemo kroz dijalog. Neka opšteljudska pitanja su i dalje slična, a Platon i Aristotel među prvima trasiraju odgovore upravo na ta pitanja - kazao je, između ostalog, on.
Govoreći o svojim djelima, Kvas je kazao da se trudio da upotrebom novih teorija i novih interpretativnih alatki pokaže korisnost novih strategija za razumijevanje književnosti.
-Intertekstualnost, najkraće rečeno, počiva na ideji da je sve u jeziku, da su sve tekstovi, sve nekakve jezičke funkcije koje se nalaze u istoj sinhronijskoj ravni. To može biti i film, književno djelo, nekakva reklama, naš razgovor, sve što je na neki način tekstualizovano i na neki način zabilježeno uspostavlja veze i odnose i međuodnose sa drugim tekstovima, sa istorijskim tekstovima, sa ekonomskim tekstovima, biografijama... Sve je jedna dijahronijska ravan. Jedan iskaz jedan tekst, jedan događaj, nemoguće je tumačiti bez uočavanja veza sa drugim. To je osnovna ideja intertekstualnosti i tu nema dogmatske, konačne istine. Sama ta ideja upućuje da je istina na sredini, između, u susretu dva različita, često suprotstavljena stava. To otvara jednu veliku interpretativnu slobodu, slobodu tumačenja – kazao je, između ostalog, prof. dr Kornelije Kvas.
Kornelije Kvas je vanredni profesor na grupi za Opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Oblasti interesovanja i izučavanja: nauka o književnosti, teorija književnosti, antičke poetike, romantizam i realizam u svetskoj književnosti, teorija interpretacije, intertekstualnost. Član je međunarodnog naučnog Udruženja za slavističke, istočnoevropske i evroazijske studije iz Sjedinjenih Američkih Država, od 2016. godine do danas. Učestvovao je na dvadeset i dve međunarodne naučne konferencije, od kojih su neke održane u Beogradu, Zagrebu, Vašingtonu, Čikagu i Madridu.
Kvas je istog dana održao i predavanje u Nikšiću, na Filološkom fakultetu, na temu „Realizam u srpskoj i svjetskoj književnosti (Dostojevski, Mopasan, Andrić, Matavulj)”. Moderator i urednik bio je doc. dr Goran Radonjić. Na kraju večeri, publika je imala priliku da postavlja pitanja, komentariše i učestvuje u više nego zanimljivoj diskusiji koja se, između ostalog, ticala statusa savremene književnosti, fikcije i realizma.
A.Ć.

Podsticaj ako ima potencijala

-Teško je generalizovati, ali dok neko čita to je već jedan korak, ali ako čita samo kako bi gubio vrijeme, nije nešto dobio. Knjiga nam u krajnjoj liniji može dati samo ono što smo sami u stanju da pročitamo iz nje. To je kao i putovanje. Neko obiđe čitav svijet i vrati se, a da ništa nije vidio, a neko čitav život živi kao Kant u svom selu, pa je obišao čitav svijet. Dakle, knjige su tu da nas podstaknu, ako u sebi imamo potencijala – kazao je profesor Goran Radonjić, u diskusiji nakon predavanja.